Río Charles
(en) Charles River  | |||||
| |||||
| Tipo | río | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Epónimo | Carlos I de Inglaterra e Massachusett (pt)  | ||||
| Inicio | |||||
| País da cunca | Massachusetts | ||||
| División administrativa | Massachusetts, Estados Unidos de América | ||||
| Final | |||||
| División administrativa | Massachusetts, Estados Unidos de América | ||||
| Localización | Boston Harbor (pt) | ||||
| |||||
| Afluentes | |||||
| Características | |||||
| Dimensións | 129 ( ) km | ||||
| Superficie da cunca hidrográfica | 798 km² | ||||
| Medicións | |||||
| Caudal | 9 m³/s | ||||
| Actividade | |||||
| Uso | instalação para remo e canoagem (pt) | ||||
O río Charles (en inglés: Charles River) é un curso de auga dunha lonxitude pouco importante, que separa os municipios de Boston, na beira dereita, e Cambridge, na beira esquerda[1]. A súa fonte áchase a 129 quilómetros do seu esteiro no lago Boto (Hopkinton)[2]. Cruza 58 cidades desde o leste do estado de Massachusetts, antes de desembocar no porto de Boston e o océano Atlántico. A súa conca está moi urbanizada e esténdese sobre 798 km². O nivel de contaminación das súas augas fíxolle obxecto dunha atención moi especial por parte das autoridades. Varios campus universitarios ocupan estas dúas beiras: Harvard, Universidade de Boston, Brandeis University e o prestixioso Instituto Tecnolóxico de Massachusetts (MIT).
Historia
[editar | editar a fonte]Durante a época precolombiana, os amerindios utilizaban o río Charles para o transporte e a pesca. No século XVII, John Smith dálle o seu nome actual na honra do rei Carlos I de Inglaterra.[3] Coa fundación e logo o desenvolvemento da cidade de Boston, desvíanse as súas augas (canle de Mother Brook) para abastecer os muíños e obter así a enerxía indispensable para as fraguas e para a industria téxtil.[4] No século XIX, uns 30 quilómetros dos bordos do río foron acondicionados polos paisaxistas Charles Eliot e Arthur Shurcliff, alumnos do famoso Frederick Law Olmsted, que deseñaron vinte parques e superficies naturais desde a Ponte Charlestown, na Praza Watertown.
O río Charles conta con 23 pasos, entre pontes e túneles. A construción da primeira ponte (Watertown Dam) data do século XVII, arredor de 1634, e a máis recente, Leonard P. Zakim Bridge, ergueuse en 2003.
Na música
[editar | editar a fonte]O río Charles menciónase na canción pop "Dirty Water" ("Auga sucia"), do grupo The Standells, que se considerou en ocasións un himno non oficial da cidade de Boston[5]. Foi escrita cando Boston tiña problemas coa contaminación da auga:
- Down by the River...
- Down by the banks of the River Charles
- (Oh, that's what's happenin' baby)
- That's where you'll find me
- Along with lovers, muggers, and thieves.
- (Ahh, but they're cool people)
Tras diversos episodios relacionados coa insalubridade do río, en 1996, o gobernador William Weld mergullouse vestido no río para demostrar o seu compromiso coa súa limpeza[6]. Hoxe a situación é ben distinta; en xullo de 2013 permitiuse novamente o baño libre e a natación por primeira vez desde había 50 anos[7]. Previamente, en xullo de 2007, levárase a cabo no río Charles a competición de natación "Charles River Masters Swim Race ".[8]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Charles River Watershed Arquivado 04 de xullo de 2016 en Wayback Machine.. Charles River Watershed Association.
- ↑ How Long is The Charles River. Maio de 2010.
- ↑ Stewart, George. Names on the Land: A Historical Account of Place-Naming in the United States. Hougton Miffin, 1967. Páxina 38.
- ↑ Who Made America? Francis Cabot Lowell.
- ↑ Dirty Water. The Standells.
- ↑ https://www.youtube.com/watch?v=yiGbMmqrYrY
- ↑ Public Swim Follows 50 Years Of Dirty Water Arquivado 15 de agosto de 2017 en Wayback Machine.. En wbur News.
- ↑ Brown Charles Gets Green Light. En The Harvard Crismon. 20 de xullo de 2007.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Río Charles  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Haglund, Karl. Inventing the Charles River. MIT Press. 2003. [ISBN 9780262083072]
- Seasholes, Nancy S. Gaining Ground: A History of Landmaking in Boston. MIT Press. 2003. [ISBN 9780262194945]
- Tourtellot, Arthur B. The Charles. Courier Corporation. 2004. [ISBN 9780486492940]
